Wigilia na Kujawach

Jutro obchodzimy jeden z piękniejszych dni w całym roku, a mianowicie Wigilię Bożego Narodzenia. Gdy na niebie rozbłyśnie pierwsza gwiazdka zasiądziemy przy stole wigilijnym, by poczuć ciepło wigilijnej świecy.

Wigilia, jak każde święto, rządzi się swoimi tradycjami i zwyczajami, które różnią się w zależności od kraju oraz regionu.  

Szczególnie bliskie mojej duszy są Kujawy, kraina dziecinnych lat J Region leżący w samym sercu Polski. Dlatego to właśnie Kujawom poświęcę nieco uwagi.

W dawnych czasach na Kujawach ten szczególny dzień wyglądał nieco inaczej niż współcześnie. Zamiast tradycyjnej choinki w domach odnaleźć można było snopki siana. Ludzie przez cały dzień przestrzegali ścisłego postu, często nie jadali niczego aż do kolacji wigilijnej. Na stół wigilijny przygotowywano nieparzystą liczbę dań. Najważniejsze było to, aby potrawy przyrządzone zostały z produktów „pochodzących z gospodarstwa danej rodziny”, miało to zapewnić szczęście i dobrobyt. 

Rodzina zasiadająca do kolacji ubierała się w piękne, kolorowe stroje ludowe, czego dzisiaj się nie praktykuje. Na stole zawsze pozostawiony był pusty talerz dla nieoczekiwanego gościa. 

Wśród wigilijnych potraw prym wiodły: kasza jaglana, kapusta kiszona z grochem lub fasolą, zupa z suszonych owoców lub zupa grzybowa, czy też barszcz czerwony, grzyby suszone, ugotowane i usmażone, śledzie, ciasto drożdżowe, jabłka, orzechy. 

Pod obrusem rozkładano sianko, w którym chowano grosiki lub cukierki. Podczas wieczoru wigilijnego wszystko miało charakter magiczny i symboliczny. Świętowaniu towarzyszyła muzyka, śpiew i taniec. 

 Źródło:  

1. Tradycyjne pożywienie ludowe na Kujawach / Dorota Kalinowska. - Włocławek : Dobrzyńsko-Kujawskie Towarzystwo Kulturalne, 2002, Sygn. 82448

2. Obrzędy i zwyczaje ludowe na Kujawach : widowiska sceniczne i plenerowe / Jadwiga Kurant. - Włocławek : Dobrzyńsko-Kujawskie Towarzystwo Kulturalne, 2013, Sygn. 97079

Źródło obrazka: pixabay.com